خانه دار شدن کارگران در تهران چند سال طول می کشد؟
۱۱:۲۸ | ۱۴۰۱/۰۸/۲۲
به گزارش اخبار ساختمان، بی خانمانی همیشگی پدیده ای است که امروز خانوارها درگیر آن هستند؛ به عبارتی دیگر در آینده ای نه چندان دور افراد در خانه ای اجاره ای چشم به جهان می گشانید و در خانه اجاره ای دیگر می میرند. آرزوی خانه دار شدن طبق آمارهای رسمی آرزویی است که رسیدن به آن حدود یک قرن زمان لازم دارد که از متوسط عمر بشر بیشتر است.
حجم زیادی از درآمد خانوارها صرف اجاره بهای مسکن آنها می شود و برخی از صاحبان خانه نیز از شرایط کنونی سوء استفاده می کنند و بر مستاجرین فشار و زور وارد می کنند. بسیاری از خانواده های اجاره نشین هرساله بالاجبار منازل خود را ترک می کنند و به مناطق پایین تر برای ادامه سکونت می روند. در این شرایط فرزندان نیز آسیب می بیینند زیرا سالانه باید به منزلی دیگر بروند و در فضای دیگری قرار بگیرند.
همه می دانیم که مسکن یکی از نیازهای اساسی زندگی است و کسی بدون مسکن نمی تواند به حیات خود ادامه دهد. امروز در جامعه ایران بی خانمان ها تنها کسانی نیستند که در خیابان ها در گوشه و کناری سکنی گزیده اند بلکه ما با افراد بدون خانه ای مواجه هستیم که می دانند هیچگاه نمی توانند صاحب خانه شوند و تا ابد باید با صاحب خانه های مختلف سر و کله بزنند.
قطعا دولت در این زمینه مسئولیت دارند و مشکل مسکن در جامعه ایرانی مشکل دیرینه ای است که در کلانشهرها به وضوح خود را نشان می دهد. افراد در مکان هایی زندگی می کنند که مالک آنها نیستند و نمی دانند آیا سال دیگر در آن محل می توانند زندگی خود را ادامه دهند یا نه.
آمار بانک مرکزی زنگ هشدار بسیار بلندی است که باید گوش هر مسئولی را کر کند تا بدانند پدیده زندگی استیجاری در جامعه ما در حال شیوع یافتن است و این مهم به شدت حیات خانواده ها را تحت تاثیر خود قرار داده است. امروز در جامعه ما بسیاری از خانواده ها قادر نیستند ریالی از درآمد خود را پس انداز کنند و به نظر می رسد با روال کنونی هیچگاه نمی توانند خانه ای برای خود داشته باشند.
بسیاری از بازنشستگان حتی روزگار بازنشستگی خود را در خانه هایی سپری می کنند که مالک آن نیستند و نوه های آنها به خانه هایی به مهمانی می روند که برای پدربزرگ و مادربزرگشان نیست. قطعا زندگی در خانه ای که فرد مالکیتی بر آن ندارد متفاوت در زندگی در خانه ای است که برای فرد است و مالک آن به حساب می آید.
صدمات زیاد بر منابع انسانی
هادی حق شناس کارشناس اقتصادی در این باره گفت: بخشی از هزینه‌های سبد خانوار مربوط به هزینه های مسکن است. کسانی که مسکن ندارند حداقل به میزان نرخ تورم هزینه های سبد مصرفی شان افزایش پیدا می کند و طبیعتا هرچقدر هزینه مسکن افزایش پیدا کند خانوار باید در سایر هزینه ها صرفه جویی کند. در مجموع سرپناه طبق قانون اساسی جزو نیازهای اولیه بشر است.
وی ادامه داد: وقتی که مسکن نباشد و یا تامین مسکن بخش اساسی درآمدهای خانوارها را به خود اختصاص دهد، سایر نیازهای خانوارها تحت الشعاع قرار می گیرد مانند مواد غذایی، آموزش، تفریح و ... لذا اگر مسکن و یا هزینه مسکن منطقی تامین شود امکان تعیین منطقی سایر نیازها هم وجود دارد. اما وقتی هزینه مسکن از توان خانوارها برای پرداخت خارج شود در آینده نمی توان انتظار داشت که آموزش در آن جامعه کیفیت داشته باشد و یا اصلا خانوارها از تغذیه مناسبی برخوردار باشند و توانمندی کار کردن را پیدا کنند. در این شرایط ما با جامعه ای نحیف به لحاظ جسمی و آموزش ندیده مواجه خواهیم بود. آینده این جامعه آینده ای با کیفیت نخواهد بود.
حق شناس همچنین گفت: اساس یک زندگی شهروندی داشتن یک مسکن مناسب است و خانوارها باید توان تامین مسکن حداقلی داشته باشند. اگر این نیاز بنیادی و اولیه تامین نشود طبیعتا سایر نیازها هم تحت الشعاع قرار خواهند گرفت و اینها صدمات و لطمات جبران ناپذیری بر منابع انسانی جامعه به جا خواهند گذاشت.
اخلال در روند توسعه کیفی کشور
وی ادامه داد: تنها بنگاهی که اصلی ترین نهاده برای توسعه کشور را تامین می کند خانوارها هستند و مهم ترین منبع برای توسعه کشور منابع انسانی است. اینکه منابع انسانی مدام درگیر نیازهای اولیه خود باشد باعث می شود به سایر نیازها مانند آموزش و بهداشت توجه ای نداشته باشد. آینده این جامعه با انسان های کم کیفیت مواجه خواهد بود که اصلی ترین عنصر برای توسعه کشور هستند.
هادی حق شناس در پایان گفت: بنابراین اگر ما به دنبال توسعه و پیشرفت کشور هستیم باید حداقل به تامین نیازهای اساسی این افراد توجه داشته باشیم. آیا خانوارها به عنوان مالکان منابع انسانی، منابع کافی برای تربیت انسان های آینده دارند؟ اینکه عمده درآمد خانوارها صرف هزینه مسکن شود بر کیفیت نیروی انسانی آینده اثرگذار خواهد بود و این اخلال در روند توسعه کیفی کشور ایجاد خواهد کرد.
زیست دائمی در بحران
سعید معدنی جامعه شناس و استاد دانشگاه نیز در این باره گفت: جامعه ایران یک جامعه بحران زده است و این بحران دائمی است. یعنی تقریبا می توان گفت جامعه ما چندین دهه است دچار بحران دائمی است. لذا در شرایط بحرانی نمی توان برنامه ریزی کرد و امکان ساخت زیرساخت ها وجود ندارد. در این نوع جامعه حتی نمی توان جلوی فرسایش محیط و طبیعت را گرفت به همین خاطر یک جامعه بحران زده هیچوقت نمی تواند برای آینده چشم اندازی داشته باشد و ما دهه ها است گرفتار این موضوع هستیم و نخواستیم که به ثبات برسیم.
معدنی ادامه داد: می دانیم یکی از مسائلی که باید حل شود ارتباط با کشورهای توسعه یافته مانند اروپا و آمریکا است زیرا اینها پیشتازان توسعه هستند. در ارتباط با آنها است که کشور می تواند توسعه پیدا کند. صرف اینکه ما بخواهیم خودمان باشیم و با کشورهای فقیر در ارتباط داشته باشیم نمی تواند به ما کمکی کند.
این جامعه شناس در ادامه گفت: بدین ترتیب ما اگر می خواهیم که از این بحران رها شویم ابتدا باید در داخل یک ثبات و تعامل نسبی ایجاد کنیم و بعد روابط خارجی خود را با کشورهای توسعه یافته برقرار سازیم. اینکه در جامعه ما افراد زیادی اجاره نشین ابدی هستند به این خاطر است که جامعه ما یک جامعه بحران زده است و در آن ثبات وجود ندارد. درست است که بر اساس برخی از شاخص ها ما یک قدرت منطقه ای محسوب می شویم اما پول کشور ما تقریبا بی ارزش ترین پول جهان است. طبیعتا در چنین جامعه ای چنین مسئله ای پیش می آید که افراد امید نداشته باشند که در عمر خود صاحب خانه شوند.
وی ادامه داد: در چنین جامعه ای ناامیدی، یاس، اعتراض، خشم و... وجود دارد. این خشم و اعتراض می تواند به سیستم باشد و یا افراد خشم خود را به هم نوعان خود نشان می دهند. لذا طبیعی است که در شرایط اجتماعی این مدلی میزان جرم و جنایت مانند سرقت نیز زیاد باشد.
معدنی توضیح داد: دلیل همه این مسائل به این دلیل است که در جامعه ما ثبات وجود ندارد و دائما در حال زیست در بحران هستیم. در این شرایط خانوارها به افسردگی و ناامیدی دائمی مواجه هستند و سرپرست خانواده مدام مورد تحقیر قرار می گیرد. معمولا فرزندان شرایط بد اقتصادی را به گردن پدر خانواده می اندازند و به جامعه فکر نمی کنند زیرا جامعه به چنین افرادی ظلم کرده است. پدرانی که صاحب مسکن نیستند مورد شماتت و اعتراض فرزندان خود قرار می گیرند و لذا نمی توانند به صورت نرمال نقش پدر را بازی کنند و فرزندان خود را حمایت کنند. غالب این افراد حقوق بگیر و پرتلاش هستند که درآمد آنها کفاف هزینه های خانواده شان را نمی دهد زیرا در جامعه گرانی و تورم بالا وجود دارد.
امکان خرید متری مسکن در بورس
رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار با اشاره به راه اندازی بازار ثانویه صندوق املاک و مستغلات، از امکان فروش متری مسکن خبر داد.
مجید عشقی با بیان اینکه یکی از سیاست ها در سازمان بورس تشویق سهامداران به سمت سرمایه گذاری غیرمستقیم است، اظهار کرد: در این راستا نخستین صندوق املاک و مستغلات راه اندازی شد.
وی با تاکید بر اینکه حوزه مسکن در بازار سرمایه مغفول مانده است، گفت: علی‌رغم اینکه مسکن بازار بزرگی است و سرمایه گذاران بزرگی دارد، به طوری که بیش از ۹۰ درصد سرمایه گذاران این حوزه بخش خصوصی هستند، در بازار سرمایه مغفول مانده بود که به نظر می رسد با راه اندازی صندوق املاک و مستغلات شروع متفاوتی در این حوزه رخ دهد.
رئیس سازمان بورس در ادامه در مورد مزایای صندوق املاک و مستغلات توضیح داد: این صندوق در جذب سرمایه گذار خوب عمل می کند، چرا که هرکس بخواهد وارد حوزه مسکن شود باید پول درشتی داشته باشد اما با هر میزان سرمایه ای می توان در این صندوق سرمایه گذاری کرد.
عشقی افزود: با راه اندازی صندوق املاک و مستغلات فروش متری مسکن نیز محقق می شود. فردی که سرمایه لازم برای خرید ملک ۸۰ متری ندارد، می تواند به مرور از این طریق چند متر ملک خریداری کند و مبلغ اجاره بها را در قالب سود دریافت کند.
بیشتر بخوانید:
