معرفی اسکار نیمایر محبوب ترین معمار برزیلی

به گزارش اخبار ساختمان، اسکار نیمایر متولد سال 1907 در شهر ریو دوژانیرو برزیل است که بعنوان محبوب ترین معمار برزیلی شناخته می شود، اما جالب است بدانید که او در اوایل جوانی اش به معماری بعنوان یک شغل و حرفه نگاه نمی کرد اما از طراحی و نقاشی کردن در سال های جوانی لذت می برد.

به گفته مادرش او حتی در بچگی با انگشت خود بروی هوا طراحی می کرد. او در خانواده ای متوسط و تقریبا ثروتمند متولد شد و از لحاظ مالی هیچ مشکلی نداشت به همین خاطر هم در سال های جوانی کمتر نیازی به کار کردن می دید و بیشتر اوقات را به خوشگذرانی و زندگی به سبک بازیگران مشهور می گذراند.

علایق او در سنین جوانی در چهار چیز خلاصه می شد: طراحی، طبیعت، زنان و کمونیسم. به همین خاطر هم هست که در کارهای اسکار نیمایر بیشتر شاهد انحنی ها و خطوطی هستیم که از همین علایق نشئت گرفته اند. استایلی که او در سبک مدرنیسم معرفی کرد، کاملا متفاوت و به قولی کاملا برزیلی بود، هم رویایی و هم رمانتیک.

اولین کار او پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه هنرهای زیبا ریو در سال 1934، به یکی از مهم ترین کارهای او تبدیل شد. ساختمان وزرات آموزش و پرورش در شهر ریو توسط او با همکاری دوست صمیمی اش، لوسیو کاستا طراحی و ساخته شده است. ساختمانی که پس از 83 سال همچنان مورد استفاده وزرات آموزش و پرورش قرار می گیرد، البته در سال های اخیر مورد بازسازی قرار گرفته است.

اما شاید یکی از معروف ترین کارهای اسکار نیمار کلیسای سنت فرانسیس در شهر بلو هورزینته باشد. این اثر فوق العاده 6 سال بعد یعنی در سال 1940 ساخته شد و تا الان پس از گذشت 77 سال همچنان مورد استفاده قرار می گیرد. این اثر او الهام گرفته شده از فرم های زنانه و خطوط موجود در طبیعت است.

اگر نگوییم آشناترین، یکی از آشناترین و معروف ترین کارهای اسکار نیمایر ساختمان سازمان ملل متحد در شهر نیویورک آمریکا است که در سال 1947 با همکاری معمار سوئیسی-فرانسوی، لوکوربوزیه ساخته شده است. لوکوربوزیه کار طراحی ادارجات ساختمان را انجام داد و وظیفه طراحی نهایی به عهده اسکار نیمایر بود. این ساختمان نمادین در سال 1952 تکمیل شد و شهرت اسکار نیمایر را دوچندان کرد. همکاری او با معمار بزرگی همچون لوکوربوزیه باعث شد او در برزیل نیز احترام ویژه ای کسب کند.

اما شاید کارهای او در شهر برازیلیا، پایتخت جدید برزیل بود که شهرت او را به اوج رساند. این شهر از هیچ بین سال های 1956 تا 1960 در منطقه مرکزی برزیل ساخته شد، شهری که به دستور رئیس جمهور وقت و مدرن گرای این کشور، جوسلینو کوبیتشک ساخته شد.

در ساخت این شهر اسکار نیمایر بازهم با لوسیو کاستا همکاری کرد که نتیجه آن خلق آثاری شد که نه تنها در تاریخ شهر برازیلیا بلکه در دکترین و مطالعه سبک مدرنیسم ماندگار و جاودانه شد. پایتخت کشور برزیل در سال 1960 از ریودوژانیرو به برازیلیا منتقل شد و در سال 1987 نیز توسط یونسکو بعنوان میراث جهانی ثبت گردید تا به تنها شهر ساخته شده در قرن بیستم بدل شود که چنین عنوانی را کسب می کند.

اما می پردازیم به یکی از علایق مهم اسکار نیمایر که پیشتر آنرا ذکر کردیم، نیمایر به ایدئولوژی کمونیسم معتقد بود و به همین خاطر بسیاری از این ایدئولوژی ها به کارهای اسکار نیمایر راه یافتند. او سال 1945 عضو حزب کمونیست برزیل شد تا جایی که بین سال های 1992 تا 1996 به ریاست حزب درآمد. جالب تر اینکه به خاطر کار او در ساخت سازمان ملل متحد، بعنوان رئیس دانشکده طراحی هاروارد انتخاب شد اما بخاطر کمونیست بودنش، آمریکا ویزای کاری برای او صادر نکرد.

سال 1964 در طی کودتایی که به پشتیبانی آمریکا در کشور برزیل انجام شد، موقعیت نیمایر بعنوان یکی از اعضای حزب کمونیست به خطر افتاد و به همین خاطر او کشور را به مقصد فرانسه ترک کرد. اما در این کشور نیز نیمایر به ساخت آثار فراموش نشدنی براساس عقاید و ایدئولوژی خود پراخت که بازهم به آثاری ماندگار تبدیل شدند.

پس از پایان حکومت نظامی برزیل در سال 1985، نیمایر بلافاصله به کشور خود بازگشت تا یکی از بیاد ماندنی ترین یا به عقیده بسیاری بهترین کار خود را به انجام برساند. در سال 1996 اسکار نیمایر 89 ساله طرحی را ساخت که بعنوان یکی از نمادهای معماری کشور صاحب نام برزیل شناخته می شود.

نام این طرح موزه هنر معاصر شهر نیتروئی است که در نزدیکی بندر گوانابارا درست روبروی بندر ریو قرار گرفته است. ایجاد چنین طرحی در سن 90 سالگی یقینا نیازمند توانایی بسیاری است که فقط از اسکار نیمایر بر می آمد.

اسکار نیمایر زندگی طولانی و پرافتخاری داشت، او در سال 2012، در سن 104 سالگی دار فانی را وداع گفت و در این مدت بیش از 500 ساختمان را طراحی کرد. با گذشت ده ها سال از آثار او، بازهم نگاه کردن به کارهای اسکار نیمایر، همه را به وجد می آورد.

نیمایر جایزه های فراوانی بدست آورد اما بسیاری از جایزه های مهم معماری در دنیا نیز به اسم اسکار نیمایر شناخته می شوند و همین مورد نام او را برای همیشه جاودانه نگه خواهد داشت، بعلاوه آثار او به شکلی هستند که هیچ وقت قدیمی و از مد افتاده بنظر نخواهند رسید.

جالب است که نیمار تا آخرین لحظات زندگی اش هم در حال کار و دفاع از عقیده خود مبنی بر ساخت یک دنیای بهتر برای همه و مبارزه با ثروت اندوزی درصد کمی از افراد جامعه بود.

اتاق