بررسی تاثیرات کرونا بر معماری در آینده

به گزارش اخبار ساختمان، شیوع ویروس کرونا در جهان مشکلاتی را در ارتباطات و زندگی اجتماعی به وجود آورده است. از قرنطینه در منازل تا لزوم رعایت فاصله گذاری اجتماعی، همگی اثرات مهمی در زندگی‌های فردی گذاشته‌اند. با توجه به لازمه‌های این محدودیت‌ها، طراحی فضاهای شخصی و شهری نیز باید تغییر کنند. پس از بررسی طراحی فضاهای خانگی در بخش اول، در بخش دوم به طراحی‌های اداری و فضاهای شهری می‌پردازیم:

فضای اداری

طراحی این مکان‌ها در دوران شیوع ویروس کرونا باید متناسب با اقدامات پیشگیرانه باشد، در حال حاضر ماسک و دستکش‌ها به عنوان پوست دوم بدن نقش محافظ را دارند و لزوم رعایت فاصله اجتماعی مناسبی نیز برای جلوگیری از شیوع بیماری تعیین شده است.

برخی از مکان‌های عمومی راهکار خود را برای رعایت این فاصله داشته‌اند، به عنوان مثال، رستورانی در هلند از ایجاد کابین‌های شیشه‌ای استفاده کرده یا کافه‌ای در آلمان از کلاه‌های بزرگی که با آن مجبور به رعایت فاصله اجتماعی هستید بهره می‌برد.

یکی از مشهورترین مشاوران املاک هلند، ژیرون لوکرسه می‌گوید: اگر بخواهیم که عادت مردم به ارتباط نزدیک با هم را ترک کنیم، دستورالعمل‌های بسیار واضحی نیاز داریم.

جلسات لوکرسه و وزیر اقتصاد هلند، باعث شد که او به فکر تغییر دفترش مطابق فاصله یک و نیم متری مصوب دولت بیفتد. نتیجه این افکار، تدوین طرحی به نام دفتر شش فوتی شد. در این طرح دایره شش متری اطراف میز هر فرد کشیده می‌شود که بیرون از این دایره، صندلی‌هایی برای بحث و تبادل نظر قرار خواهند داشت.

همچنین در این طرح صندلی‌های اتاق کنفرانس کمتر شده و راه‌های خروجی نیز به صورت ساعت‌گرد طراحی می‌شوند تا افراد با یکدیگر برخورد نداشته باشند. همینطور استفاده اشتراکی از یک میز هم وقتی میسر می‌شود که هر شخص، وسایل خود را روی یک صفحه یکبار مصرف قرار داده که پس از خروج او دور انداخته می‌شود.

شرکت لوکرسه به صورت محدود این طرح را در دفتر خود در آمستردام اجرا کرد، اما این عمل باعث شد که ۲۷۵ کارمند این شرکت به ۷۵ کارمند در یک شیفت کاری تعدیل یابد. با کمتر شدن شدت قرنطینه، لوکرسه فعالیت شرکت خود را با ۲۵ درصد کارکنان از سر گرفت، اما با بیشتر شدن تعداد کارمندانی که به شرکت باز می‌گشتند، ساعات شیفت‌ها تغییر یافته تا در ناوگان حمل و نقل عمومی ازدحام نشود. البته به گفته مدیران ارشد این شرکت، کم کردن نیروهای حضوری این شرکت حتی پیش از پاندمی کرونا نیز آغاز شده بود که این مسئله سرعت آن را بیشتر کرد.

در نیویورک شرکتی توسط "دبورا برک" اداره می‌شود که شهرت خود را از طراحی‌های مدرنش دارد. برک پس از شیوع ویروس کرونا به فکر طراحی متناسب با کنترل این پاندمی افتاد. اولین الگوی او اتاق طراحی شده برای افراد ناشنوا توسط دانشگاه گالودت واشنگتن بود. این اتاق‌ها با نور زیاد برای لب‌خوانی راحت‌تر و نورپردازی ویژه برای نشان دادن ورود افراد به داخل اتاق انجام شده است.

برک می‌گوید: ما باید کاملاً از زیرساخت‌های بهداشتی مورد نیاز آگاه باشیم. آیا مردم قبل از ورود کفش‌های خود را در می‌آورند؟ آیا در جلوی ورودی جایی برای شستن دست‌هایتان وجود دارد؟

به جای طرح‌های بهداشتی مدرن، برک از برخی از دستگاه‌ها و وسیله‌های بومی استفاده کرد؛ دیوارهای پلکسی گلس، پرده‌های نازک یا بستن چندلایه پلاستیک زباله روی دستگاه‌ها از راهکارهای او بود. همینطور استفاده از وسیله‌ای شبیه هولاهوپ برای کودکان در پارک نیز رعایت فاصله آنها را تضمین می‌کرد.

معماران بزرگ، همیشه به دنبال راهی دائمی هستند؛ طراحی بی نقصی که مشکل را برای همیشه حل کند و ضعف انسان را بپوشاند.

فضای شهری

ایلیاس پاپاجورجیو، اخیراً از نیویورک به زادگاه خود یعنی آتن بازگشته تا شرکت خود را تأسیس کند. در هنگام بازگشت به آتن، او تغییرات زیادی را نسبت به زمان ترک این شهر در هجده سالگی‌اش دید. او در حال حاضر به همراه همسر و فرزند خود در خانه‌ای دارای تراس زندگی می‌کند.

این معمار می‌گوید: در حال حاضر مردم زیادی را می‌بینید که بیرون از فضای مسکونی خود راه می‌روند، اما برای آن‌ها هیچ چیز محدود کننده‌ای وجود ندارد. اینجا وقتی افراد را بیرون می‌بینید، همه با هم معاشرت می‌کنند؛ این واقعاً عجیب است.

در بسیاری از شهرهای دنیا، مردم وقت خود را بیشتری در خانه می‌گذارنند و با لزوم کم شدن روابط اجتماعی روبرو شدند. خیابان‌ها خالی است، اما پیاده‌روها می‌توانند پر از انسان باشند و این خطرناک به نظر می‌رسد. هر مکان اجتماعی رفاهی، مثل استخرها، پارک‌ها و زمین‌های بازی یا تعطیل هستند یا با توجه به ترس انسان‌ها از ابتلا به ویروس خالی هستند.

یکی دیگر از کاربردهای مهم فضاهای عمومی، برگزاری تجمع‌ها و اعتراضات است که ریسک ابتلای زیادی را در بر دارد. برخی رویدادها نیز باید با رعایت فاصله‌های اجتماعی برگزار شوند. برای مثال راهپیمایی روز کارگر در یونان با رعایت فاصله دو متری پیرامون برگزار شد.

در آمریکا، خشم عمومی از قتل جورج فلوید و سایر افراد کشته شده به دست پلیس، نگرانی‌های زیادی را برای رعایت نشدن فاصله‌گذاری اجتماعی به وجود آورد، اما تمامی معترضین سعی در استفاده از ماسک داشتند و برخی از نکات را رعایت می‌کردند. با این حال این پاندمی برای مخالفان برگزاری تجمعات بهانه خوبی برای سرکوب آن است.

تا اینجا، زندگی در شهرهای بزرگ تغییرات اندکی در نتیجه شیوع کرونا داشته است. برای مثال در پایتخت لیتوانی، ویلنیوس، خیابان‌ها برای استفاده رستوران‌ها و کافه‌ها بن بست شده تا آن‌ها بتوانند میزهای خود را با فاصله مناسبی در آنجا بچینند. در نیویورک بیش از ۴۰ مایل پیاده‌راه طراحی شده که مردم برای پیاده‌روی از فضای پارک‌ها فاصله بگیرند یا در لندن، مسیر دوچرخه سواری بزرگی تعبیه شده است.

به طور کلی در آینده کاهش تراکم شهری مبحث بسیار مهمی خواهد بود. وقتی در دهه ۱۸۵۰ "جورجز یوجین هاسمن" شروع به ساخت دوباره پاریس کرد، محله‌های پرازدحام زمان جنگ‌های صلیبی را حذف کرد و به جای آن، خیابان‌های عریض، پارک‌های جذاب و میدان‌های عمومی را قرار دارد. کاری که به عنوان یک پیشرفت مدرنیسم اقلیدسی در قرن بیستم بود.

در چند دهه اخیر اما، شهرهای بزرگ از این مدل پیروی نمی‌کنند، تراکم زیادی در خانه‌ها به وجود آمده و آپارتمان‌ها روز به روز کوچک‌تر می‌شوند. حالا در جواب به مشکل شیوع بیماری، "توبیاس آرمبورست"، معمار عضو شرکت اینتربورو می‌گوید: در شرایطی هستیم که باید از افزایش تراکم جلوگیری شود. چالش فعلی این است که یک طرح معماری بلندمدت برای کنترل این پاندمی داشته باشیم.

ایمنا