صنعت گچ مجبور به مفت فروشی است

به گزارش اخبار ساختمان، صنعت گچ مانند بسیاری از صنایع دیگر با سردی هوا محدودیت های سنگینی را در خصوص تخصیص گاز متحمل شد و تقریبا از دی ماه تا اواخر اسفند سال گذشته شرکت ها کمتر از ۵۰‌ درصد نیازشان گاز دریافت کردند که این مساله با توجه به فقدان نقدینگی و پرداخت حقوق و مزایای کارکنان در ماه پایانی سال برای شرکت ها مشکل ساز شد؛ نکته حائز اهمیت اینکه بهای هر کیسه گچ حدود ۲۰‌ هزار تومان است و حتی بسیاری از واحدها به دلیل مازاد تولید کشور مجبورند با نرخ های پایین تر هم محصولشان را عرضه کنند؛ در واقع بر اساس کارشناسی های صورت گرفته با ۴۰ شرکت و مجموع ظرفیت ۶۰‌ هزار تن تمام تقاضای کشور پوشش داده می شود اما تا به امروز مجوز احداث ۶۰۰ واحد تولیدکننده گچ صادر شده و متاسفانه همچنان این روال بدون توجه به تبعات آن ادامه دارد.

در چنین شرایطی ارزان بودن گچ و از طرفی فقدان توانایی مالی برای به‌‌روز‌‌رسانی ماشین‌‌آلات باعث شده تا سود‌‌آوری این صنعت به پایین ترین حد خود برسد؛ به گونه ای که حتی واردات ماشین‌‌آلات کار‌‌کرده هم در توان شرکت های تولیدکننده گچ نیست و متاسفانه بی رغبتی بانک ها برای پرداخت تسهیلات هم شرایط را سخت تر کرده است؛ بی توجهی بانک ها در حالی اتفاق می افتد که این صنعت، جزو معدود صنایعی است که از ضمانت های لازم برای دریافت تسهیلات برخوردار است چرا که عمده اموال تولیدکنندگان گچ غیر‌‌منقول هستند و تمامی زمین و تجهیزات مختص همان واحد تولیدی است؛ بنابراین به طور طبیعی بانک ها نباید نگران بازگشت سرمایه باشند.

از سوی دیگر به این چالش ها باید مساله تامین گازوئیل را هم اضافه کنیم چرا که شرکت ملی پخش نه بر اساس ماشین‌آلات کارکرده و مستهلک صنعت گچ بلکه بر اساس میزان مصرف ماشین‌آلات صفر این سهمیه را تخصیص می دهد و همین امر مدیران واحدها را به اجبار روانه بازار آزاد می کند که البته هیچ گاه گازوئیل های خریداری شده از بازار با وجود قیمت های چند برابری، از کیفیت لازم برخوردار نبوده اند؛ بنابراین منطق ایجاب می کند شرکت ملی پخش با کارشناسی دقیق میزان مصرف ماشین‌آلات را مشخص کند و حتی به شرط تامین گازوئیل شرکت ها، قیمت ها را تا دو برابر افزایش دهد.

در همین خصوص نیکزاد اورعی، مدیرعامل شرکت گچ خراسان، گفت: با وجود اینکه تیم کارشناسی ما برای بازاریابی بهتر و همچنین اجرایی شدن طرح توسعه ای شرکت ۱۵۰ ساعت جلسه برگزار کرده بود و حتی تعهدات فروش ما برای زمستان ۱۴۰۲ بسیار افزایش یافت اما در ۱۷ دی ماه نامه ای مبنی بر اینکه شما باید از ابتدای این ماه گازتان را قطع می کردید، به ما ارسال شد.

اورعی ضمن اشاره به این مطلب، افزود: تا ۱۵ اسفند به مدت یک ماه و ۲۰ روز درگیر محدودیت های گاز شدیم و البته به صورت قطره چکانی ۵۰‌ درصد گاز را در طول هفته اختصاص می دادند که به دلیل نبود برنامه، گاز را در هر ساعتی قطع می کردند و همین امر خسارت بسیاری به محصولات و کوره های ما وارد کرد. این در حالی است که چنانچه شرکت گاز مدیریت را به کارخانه های گچ همان منطقه واگذار می کرد، به راحتی امکان برنامه ریزی و تقسیم گاز برای روزهای مشخص وجود داشت اما متاسفانه خود مسوولان شرکت گاز هم نمی دانستند چه زمانی قرار است گاز را قطع کنند؛ به طور نمونه عنوان می کردند که کارخانه شما ۶۰‌ هزار مترمکعب گاز استفاده کرده و زمان قطعی گاز فرا رسیده در حالی که با احتساب دقیق ما این میزان حدود ۴۰‌ هزار مترمکعب بود اما حتی به ما اجازه رویت میزان مصرف را نمی دادند و گاهی بعد از چند روز ادعای ما را تایید می کردند.

مدیرعامل شرکت گچ خراسان با اشاره به اینکه زمستان سال گذشته چندان سرد نبود اما متاسفانه شاهد شدید‌ترین محدودیت ها از طرف شرکت گاز بودیم، ادامه داد: علاوه بر مساله تامین گاز، چالش گازوئیل هم مانند همیشه برقرار بود و هیچ گاه به میزان مصرف کارخانه، نتوانستیم گازوئیل را در اختیار داشته باشیم.

او با اشاره به نوسانات نرخ ارز و مشکلات صنعت گچ گفت: اصلی ترین مولفه در گرانی محصولات ما نرخ کیسه بود که رشد قیمتی بالایی داشته است. از سوی دیگر طرح توسعه ای ما که با ساخت سوله ها برای خرید و راه اندازی خط تولید گچ های ترکیبی آغاز شده بود، با توجه به بالا رفتن بهای ورق از طرف پیمانکار دچار مشکلات عدیده ای شد به گونه ای که چهارماه به تاخیر افتاد و با این شرایط برنامه احداث و بهره برداری آن بسیار زمان‌بر است.

اورعی خاطرنشان کرد: با وجود اینکه یکی از مهم ترین شعارهای دولت سیزدهم تسهیل در صدور مجوزهای تولید است اما صدور مجوز برای طرح توسعه شرکت ۹ ماه با بوروکراسی های ادرای پیچیده برای دریافت تاییدیه همراه بود.

مدیرعامل شرکت گچ خراسان با بیان اینکه میزان عرضه گچ در کشور چند برابر تقاضاست، اظهار کرد: با وجود اینکه برخی از رقابت منفی قیمتی انتقاد می کنند اما به نظر من با توجه به تقاضای اندک بازار پایین آوردن قیمت ها برای سر پا نگه داشتن کارخانه های گچ امری کاملا طبیعی است و حتی با این شرایط هم بسیاری از کارخانه های این صنعت ورشکست شده اند.

این تولیدکننده با اشاره به مشکلات مالیاتی تصریح کرد: مساله اصلی در بخش مالیات این است که تامین‌کنندگان حاضر به ثبت فروش محصولات در سامانه مؤدیان مالیاتی نیستند و به همین دلیل خریدهای ما جزو هزینه ها به حساب نمی آید؛ از اینها گذشته پیمانکاری که با تلاش چند خانواده یک دستگاه تریلی برای جابه‌جایی سنگ گچ کارخانه های گچ منطقه رباط سفید خراسان خریداری کرده اصولا نه تمایلی به ورود به سامانه مؤدیان دارد و نه نیازی به این کار می بیند.

در چنین شرایطی از آنجا که میزان مالیات پرداختی ۲۵‌ درصد سود تعیین شده است، میزان سود ما به شکل غیر‌واقعی بالاتر می رود و مجبوریم گاهی تا ۷۵‌ درصد سود را به عنوان مالیات پرداخت کنیم و این چیزی جز بی عدالتی نیست چرا که ما مسوولیتی در قبال سایر تامین کنندگان نداریم و اداره دارایی باید پیگیر این مساله باشد.

اکونگار